İlk bölümde Hakan ve Süleyman; neden yazmaya ihtiyaç duyduklarını, karşılaştıkları sorunları ve bunlara dair çözümlerini ve okuma isteği üzerine konuştu.

“Kimdi o kedi, zamanın eşyayı örseleyen korkusunda eğerek kuşları yemlerine, bana ve suçlarıma dolanan?”

“Elinin arkasında güneş duruyordu.Aylardan kasımdı üşüyorduk.”

“Çok geçmeyecek aradan. Şöyle diyeceğim: Bulutlar açmadı. Mavi gök orda mı?”

“Şayet sesimi farkedemezsen, Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden, Bil ki ölmüşüm. Fakat yine üzülme, müsterih ol; Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,”